Jan Edward Stefan urodził się 17 grudnia 1922 we Lwowie. Ojciec Stefan był dr praw, urzędnikiem i zarządcą gospodarstwa leśnego. Matka Jadwiga z domu Kopecka była malarką, przy mężu. Miał starszego o 12 lat przyrodniego brata Witolda i przyrodnią siostrę Jadwigę (Inię) i starszą siotrę Stefanię.
Zwykle zamknięty w sobie o cechach filozoficznych. Miał duże ambicje, których nie było mu dane zaspokoić do końca.
Wojnę przeżył we Lwowie. Dzięki działaniom siostry Stefy został uratowany z ukraińskiego więzienia. Repatrował się w 1945 do Krakowa. Był w AK oraz pod koniec wojny w okresie 08.1944-11.1944 był tłumaczem w 60-tej dywizji Armii Czerwonej Frontu Ukraińskiego.
W marcu 1948 żeni się z Barbarą z domu Prus-Niewiadomską. Mają syna Wacława i córkę Annę.
W 1951 został z rodziną służbowo przeniesiony do Warszawy.
Przez wiele lat poszukiwał wiadomości o losach jego starszego brata wywiezionego w 1945 na Sybir.
Zmarł na udar w Warszawie w wieku 79 lat. Pochowany na Cmentarzu Południowym w Antoniowie (Kw XIV).
Początkowo uczył się w domu. W latach 1935-1938 ucęszczał do Prywatnego Gimnazjum O.O.Jezuitów a Bąkowicach pod Chyrowem. Tam też rozpoczął naukę w pierwszej klasie Liceum., które kończył już we Lwowie czasie okupacji sowieckiej, gdzie 20.03.1940 uzyskał maturę ukraińską. W 1943 zdał egzamin dojrzałości przed tajną polską Komisją Egzaminacyjną, zweryfikowanym przez Państwową Komisję Weryfikacyjną 20.10.1945 w Krakowie.
W latach 1940/41 studiował we Lwowie medycynę, a w latach 1943/44 w tajnym nauczaniu Akademię Handlu Zagranicznego. W latach 1945-1947 studiował w Akademii Handlowej w Krakowie, którą ukończył w grudniu 1947 z tytułem magistra nauk ekonomicznych.
W lutym 1972 uzyskał w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie tytuł dr nauk ekonomicznych.
Mówił bardzo dobrze po rosyjsku i niemiecku, znał też francuski, angielski i ukraiński.
W latach 1942-1944 jako laborant i kontroler produkcji szczepionki przeciwtyfusowej pracował w ówczesnej lwowskiej filli Instytutu Behringa.
Od marca 1948 pracował w Centrali Handlowej Przemysłu Chemicznego w Gliwicach, a następnie w latach 1949-1950 w Centralnym Zarządzie Przemysłu Chemicznego, przekształconym w Ministerstwo Przemysłu Chemicznego przeniesione w 1951 do Warszawy. W Ministerstwie był naczelnikiem w Departamencie Planowania.
W 1956 został przeniesiony do Głównego Urzędu Statystycznego (GUS) na stanowisko wicedyrektora Departamentu Statystyki Przemysłu. Od 1965 był wicedyrektorem Departamentu Koordynacji, a od 1968 Dyrektorem Centralnego Ośrodka ds Jednolitego Systemu Ewidencji i Statystyki Gospodarczej.
W latach 1972-1974 był jako zastępcą, a w latach 09.1974-1988 Dyrektorem OBR SPIS przy GUS w Warszawie.
W latach 1957-1970 wykładał przedmiot statystyki przemysłowej na Wydziale Mechniczno-Technologicznym Politechniki Warszawskiej.
W latach 1957-1972 był członkiem Redakcji "Wiadomości Statystycznych".
Z dniem 30 kwietnia 1988 przeszedł na emeryturę.
Był Członkiem Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego.
Zasłużył się, za:
Jest współautorem ksiązki „Rozwój gospodarczy ziem zachodnich i północnych Polski” (wydanej w 4 językach i dostępnej w Bibliotece Kongresu w Waszyngtonie).
Jest autorem kilkudziesięciu publikacji na tematy statystyczne związane z kierunkami prowadzonych prac.
Za zasługi otrzymał odznaczenia:
1922.12.17 | ur. we Lwowie |
1945.03.03 | decyzja o repatriacji do Krakowa |
1947.12.17 | ukończenie Akademii Handlowej |
1948-1955 | urzędnik Min.Przemysłu Chemicznego |
1948.03.29 | ślub z Barbarą z Prus-Niewiadomską |
1956-1988 | urzędnik Głównego Urzędu Statystycznego |
1972.02.29 | uzyskanie tytułu dr ekonomii |
1974.09.01 | nominacja na Dyr. OBR SPIS |
1988.04.31 | przejście na emeryturę |
2001.04.01 | zm. w Warszawie, pochowany na Cm.Południowym |