Wacław Bogdan Iszkowski

Wacław Bogdan rodzi się we wrzesniu 1949 w Gliwicach. Ojciec Jan jest mgr (dr od 1970)  ekonomii i urzędnikiem w Min. Chemii, a następnie w GUSie. Matka Barbara z domu Niewiadomska, z wykształcenia ekonomistka zajmuje się domem. W 1952 rodzina przenosi się z Gliwic do Warszawy. Wacław ma o 4 lata młodszą siostrę Annę - mgr inż. informatyki, zamężną, mieszkającą od 1985 w Kanadzie.

W 1973 żeni się z Ewą z domu Śledziewska - małżeństwo trwa 5 miesięcy.

W 1974 żeni się z Małgorzatą z domu Kalinowska - mgr (dr od 1980) inż. informatyki. Mają syna Krzysztofa - dr socjologii, obecnie pracującego w Komisji Europejskiej.

Po przejściu na emeryturę w 2016, zajmuje się pisaniem esejów informatycznych oraz kroniki rodzinnej na swojej stronie internetowej. Opracowuje też wpisy do Wikipedii z historii informatyki oraz historii lotnictwa bombowego w Anglii w IIWŚ, mając status redaktora Wikipedii.Jest wydawcą książek - wspomnień Stefanii Kowickiej oraz Jerzego Iszkowskiego. Co miesiąc felietony dotyczące teleinformatyki do pisma CRN.

Wacław od 1955 uczęszcza do szkoły podstawowej nr 61 na Ochocie. Od 1962 uczy się w XXI Liceum Ogólnokształcącym im. Hugona Kołłątaja. Po maturze w 1967 zdaje na studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej, które kończy w 1972 z tytułem mgr inż. automatyk, specjalizacja maszyny matematyczne. W wyróżnionej pracy dyplomowej (pisanej wspólnie z Markiem Manieckim) opracowują i  implementują interpreter języka BASIC na komputer Odra-1204. Przed obroną pracy dyplomowej odbywa 6-tygodniowy staż w firmie Mettler w Greifensee koło Zurichu w Szwajcarii.

W 1978 za pracę O pewnej metodzie implementacji Języka Opisu Systemów JOS (pisaną wspólnie z Markiem Manieckim) otrzymuje z wyróżnieniem tytuł doktora nauk technicznych Politechniki Warszawskiej. Pracą tą w latach 80-tych jest zainteresowana pewna instytucja w ZSRS oraz uniwersytet w  Louisjanie  w USA, z powodu podobieństwa do języka ADA, opublikowanego oficjalnie jako standard MInisterstwa Obrony USA w grudniu 1980 roku. W obu przypadkach, ze względu na sytuację polityczną nie dochodzi do dalszych kontaktów.

W okresie 1990-1999  uczestniczy w kilkunastu firmowych kursach szkoleniowych z marketingu, sprzedaży, innowacji prowadzonych przez amerykańskie korporacje.

Posługuje się dobrze językiem angielskim i poprawnie rosyjskim.  

Od 1972 jest asystentem a od 1978 adiunktem w Instytucie Maszyn Matematycznych (od 1975 Informatyki). Prowadzi zajęcia z elektronicznej techniki obliczeniowej, nauki programowania oraz wprowadza nowe zajęcia ze struktur danych, systemów operacyjnych, programowania współbieżnego i jest opiekunem kilku prac magisterskich. Uczestniczy w pracach badawczych przy oprogramowaniu wieloprocesowego systemu operacyjnego dla minikomputera KRTM/UMC-20. Zajmuje się współbieżnością procesów oraz architekturą systemów operacyjnych.

W 1983 odbywa trzymiesięczny staż naukowy na Uniwersytecie w Aarhus w Danii. W 1987 oraz w 1989 w ramach służbowej delegacji pracuje w firmie InterDesign i Tessel AB w Sztokholmie zajmując się wykonaniem systemu czasu rzeczywistego na komputer z Intelem 80386 oraz przetwarzaniem planów budynków w formacie A0 zeskanowanych w postaci rastrowej do ich wykorzystania do projektów architektonicznych w AutoCADzie.

Jeszcze w 1989 po powrocie do kraju rozpoczyna współpracę z Oracle Datenbank Systeme GmbH w Wiedniu, zostając przedstawicielem firmy Oracle w Polsce - bez biura i personelu.  Taka niesformalizowana współpraca, w początkach znaczących zmian ekonomicznych w Polsce trwa do pierwszego kwartału 1991. 

W 1991 kończy pracę w Instytucie Informatyki Politechniki Warszawskiej i rozpoczyna  pracę w Digital Equipment Corporation Polska jako business development  oraz marketing manager. Po szkoleniach z organizacji sprzedaży, marketingu produktów oraz komunikacji korporacyjnej zajmuje się promocją i prezentacją produktów firmy na konferencjach oraz imprezach targowych. Jest inicjatorem uruchomienia firmowego miesięcznika "DECForum" (potem "DigitalForum"). Prowadzi też sprzedaż pierwszego w Polsce superkomputera CRAY MP (DEC był przedstawicielem firmy CRAY) do Centrum Superkomputerowego w Poznaniu. 

W 1994 (do 1999) uruchamia własną działalność gospodarczą pod nazwą "Iszkowski&ska". W ramach działalności prowadzi konsultacje dla firm, a od 1995 do 1996 jest Wiceprezesem i Dyrektorem Generalnym 2SI Sieciowe Systemy Informacyjne sp. z o.o. prowadzącej projekty informatyczne oraz sprzedaż sprzętu cyfrowego. 

Od 1997 zostaje business development managerem  w firmie EDS  Poland zajmując się promocją rozwiązań outsourcingowych.  W latach 1999-2005 jest Doradcą Zarządu w spółce TP Internet przy wprowadzaniu usługi NEOSTRADA - dostępu do internetu.

Od 2005, wybierany co dwa lata,  zawodowo pełni funkcję Prezesa Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji (PIIT). W 2016 roku przechodzi na emeryturę. Jest Ekspertem PIIT. 

Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Informatycznego (PTI) od  chwili jego założenia w 1981. W latach 1981-1987 jest członkiem i Przewodniczącym Głównej Komisji Rewizyjnej PTI,a w latach 1987-1993 jest  członkiem Zarządu Głównego, pełniąc w drugiej kadencji funkcję Skarbnika PTI. Jest inicjatorem, organizatorem i PrzewodniczącymKongresów Informatyki Polskiej (1994, 1998 i 2003). Od 2000 jest członkiem Honorowym PTI.  Jest rzeczoznawcą PTI nr 028. Od 27 czerwca 2020 do czerwca 2022 jest Wiceprzewodniczącym Rady Naukowej PTI.

W 1993  na założycielskim zgromadzeniu Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji  (PIIT) zostaje wybrany jej Prezesem, a następnie co dwa lata jest wybierany na kolejne kadencje do 2016. W latach 1995 - 2013 organizuje udział polskich firm na Targach CeBIT. Bierze aktywny udział we wszystkich istotnych dla biznesu teleinformatycznego działaniach w relacjach z rządem oraz parlamentem, Jest członkiem doradczych gremiów rządowych. Współpracuje z innymi izbami gospodarczymi. W latach 2012-2016 jest członkiem Prezydium Koalicji na rzecz Obrotu Bezgotówkowego działającej przy NBP i ZBP . 

Z ramienia Izby jest członkiem Zarządu EICTA w latach 2004-2006, a następnie działa aktywnie w organizacji DIGITALEUROPE (wcześniej EICTA) w Brukseli. Uczestniczy  w pracach Komisji Europejskiej w przygotowaniu aktów prawnych dotyczących teleinformatyki przy wejściu Polski do Unii Europejskiej. W latach 2010-2012 jest członkiem Grupy Roboczej ISTAG przy DG INFO Komisji Europejskiej. w formowaniu programu ramowego Horizon 2020.

W latach 1995-1996 jest członkiem Rady Koordynacyjnej ds. teleinformatyki przy Radzie Ministrów. W latach 1996-2001 jest członkiem Rady Informatyki przy Premierze. Od 1999 do 2004 jest członkiem Zespołu T-11 w Komitecie Badań Naukowych.W latach 2004-2006 jest członkiem Rady Telekomunikacji przy Prezesie URTiP.  W okresie 2005-2014 jest członkiem Rady Informatyzacji przy Ministrze Spraw Wewnętrznych, a następnie przy Ministrze Cyfryzacji. W 2008 zostaje przewodniczącym Zespołu opracowującego założenia Strategii rozwoju Społeczeństwa Informacyjnego do roku 2013.

W latach 2004-2019 jest członkiem Komitetu Informatyki PAN. 

Od 2020 jest członkiem Zespołu Terminologii Informatycznej przy Radzie Języka Polskiego.

W latach 1965-1967 jest kwatermistrzem na obozach ZHP..

W latach 1967-1971 jest członkiem Rady Wydziałowej Elektroniki PW,  Zrzeszenia Studentów Polskich, gdzie w latach 1970-1971 pełni funkcję Prezesa Rady.

W lutym 1982 współorganizuje oraz zostaje Przewodniczącym Koła Przyjaciól Dzieci na diecie bezglutenowej przy Towarzystwie Przyjaciól Dzieci (TPD). Koło rozdziela odżywki bezglutenowe z darów, załatwia wyższe normy kartkowe, informuje w mediach o diecie, wspomaga uruchamianie produkcji żywności bezglutenowej. Do 1987 Koło obsługuje około 30 tys, rodzin z dziećmi mogącymi potrzebować takiej diety. Potem jeszcze w 1988 pomaga Kołu powtónie się zorganizować.

• Redaktor w czasopiśmie informatyka (1978-1990)
• Autor kilkunastu artykułów dotyczących języków programowania, współbieżności oraz systemów operacyjnych.
• Redaktor Raportów Kongresów Informatyki Polskiej (1994, 1998, 2003).
• Autor kilkudziesięciu artykułów dotyczących analizy i rozwoju rynku informatycznego i telekomunikacyjnego, projektowania systemów informatycznych.
• Programowanie Współbieżne, (współautor: Marek Maniecki), WNT 1982
• Klucze do BASICu, (współautor Małgorzata Kalinowska-Iszkowska)1987, WNT,
• Projektowanie systemów operacyjnych w ujęciu syntetycznym, (współautorzy: Małgorzata Kalinowska-Iszkowska, Marek Maniecki)1987, PWN,
• Zbiór zadań do nauki programowania w FORTRANie, (współautorzy: Małgorzata Kalinowska-Iszkowska, Krzysztof Walczak),1989, Wydaw. PWarsz.
• Drogi Informatyki, (1995)
• Praktyka Zarządzania Międzynarodowego, Przeszczep Managementu, Difin (2001)
• Czy istnieje specyficzny profil psychologiczny programistów?, (współautor Ryszard Tadeusiewicz) w „Informatyka i psychologia w społeczeństwie informacyjnym” (red. R.Tadeusiewicz)(2011),
• Polski rynek dóbr informatycznych w nowej ekonomii w „Wczoraj, Dziś i Jutro Polskiej Informatyki” (2011),
• Mjr pilot Jerzy Iszkowski, (2018)
• Historia Cebitu z polskiej perspektywy, (2019)
• Felietony w CRN oraz Biuletynie PTI (2020, 2021)
• Na marginesie dyskusji o sztucznej inteligencji (współautor Ryszard Tadeusiewicz) w "NAUKA PAN 2023/4" (2023)

Od 2016 autor własnej strony internetowej:  www.iszkowski.eu

Od 2019 Redaktor Wikipedysta, wpisy dotyczące: informatyki, lotników bombowych, baz lotniczych PSP w II WŚ, cichociemmych, itp. 

• Złoty Krzyż Zasługi (1983), za działalność na rzecz dzieci w Towarzystwie Przyjaciół Dzieci 
• INFOSTAR  za propagowanie informatyki (1992,1994)
• Nagroda NASK im. prof. Tomasza Hofmokla.
• Odznaka honorowa "Zasłużony dla łączności" (2005)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2005)
• Medal XXX lecia PTI
• Złota Odznaka "Zasłużony dla bankowości" (2016)
• Medal 70-lecia polskiej informatyki, przyznany przez Kapitułę PTI (2019)
• Medal dla Założyciela Polskiego Towarzystwa Informatycznego w 40 rocznicę jego powstania (IX. 2021)